Prestatie staat niet in Gods Woordenboek
Annelien
Er is een wei ergens in het midden van de Ardennen die een speciale plaats in mijn hart draagt. Ik begrijp het als je nu even je wenkbrauwen optrekt. Want wanneer jij het woord “wei” hoort zie je waarschijnlijk een saai stukje gras. Voor mij, en een handje vol tieners en leiders, is dat anders. Ik zie sjorringen en kampvuren en heel veel van Gods aanwezigheid.
In die paar jaren dat ik deel mocht zijn van het tentenkampteam is de wei de plaats geweest waar mooie vriendschappen zijn ontstaan, waar met overtuiging de zotste spelen uitgevoerd werden en waar God zichzelf getoond heeft aan ons.
Ook op diezelfde wei heb ik heel veel verdriet en gebrokenheid voorbij zien komen. Één van de worstelingen die daarin steeds terug komt is de vraag: “Ben ik goed genoeg?” Verschillende tieners vroegen zich doorheen de jaren af of ze wel goed genoeg waren om in Gods aanwezigheid te komen. Leiders worstelden met de vraag of ze wel goed genoeg zijn om door God gebruikt te worden. En ook ik probeerde God er verschillende keren van te overtuigen dat hij de verkeerde keuze had gemaakt door mij als leider te roepen in tentenkamp. God luisterde geduldig naar mijn argumenten, maar het antwoord was telkens hetzelfde. “Blijf trouw aan wat ik vraag, blijf hier.”
De stem achter deze twijfels was naar mijn mening niet Gods stem, het was de stem van de wereld. Het sleutelwoord van deze wereld lijkt wel het woord prestatie. Hoe word ik beter, sneller, populairder. Onze maatschappij is een maatschappij gedreven door prestatie. Dit maakt dat we onderuit gehaald worden door elke tegenslag. Want fouten tonen aan dat we niet goed genoeg zijn. En we trekken dat naadloos door naar onze “status” als christen, één misstap en de mensen rondom ons zullen weten dat we niet goed genoeg zijn. Één foutje toont aan dat we geen goede Christen zijn.
Onze God heeft deze wereld gemaakt, maar zijn mentaliteit verschilt drastisch van die van de wereld.
“Maar hij heeft tegen mij gezegd: uw genade is voor mij genoeg, want mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.” ~ 2 Korinthe 12:9
De laatste tijd ben ik er meer en meer van overtuigd geraakt dat het woord prestatie gewoon niet in Gods woordenboek staat. “Goed genoeg” is niet een van Gods termen. God vindt ons of onze acties nooit “goed genoeg”. Dat betekent dat je dus niet “goed genoeg” stille tijd kan nemen, niet “goed genoeg” bid of niet “goed genoeg” een keuze kan maken.
Wat natuurlijk niet wilt zeggen dat je alles steeds slecht doet of dat je net altijd juist zit. Er hangt gewoon geen waardeoordeel aan je acties. God geeft ons geen punten, maar hij vraagt wel iets van ons… vertrouwen, een bereid hart. Want God ziet het hart aan! (1 Sam.16:7) Een lekker vage, super christelijke term, maar wat betekend dat nu juist, een bereid hart? Laat je leven helemaal leiden door God, luister naar zijn stem, wees gehoorzaam in wat hij vraagt. En geeft God vooral de ruimte je te wijzen op pijnpunten, donkere plaatsjes in je leven waar hij zijn licht in wilt schijnen.
Er zit zo veel vrijheid in deze mind-switch. Want dit betekent dat God je kan wijzen op zaken die moeten veranderen in je leven, zonder dat je daardoor helemaal onderuit gehaald wordt. Elke misstap wordt een leerkans. Oordeel van anderen bepaalt je waarde niet langer en je hoeft niet steeds te vechten om de beste, de grootse of de eerste te zijn. Je mag gaan vertrouwen dat onze Vader alles in handen heeft, hij leert je wat je moet leren op de momenten die hij daarvoor uitgekozen heeft.
