De rode loper
Janny
Opeens is het zover, de laatste kampavond. Verbazing dat het al weer bijna voorbij is, genietend van de band die je hebt na een weekje samen en toch ook al een beetje weemoed dat het morgen weer voorbij gaat zijn. Extra reden om te genieten van de Fiësta avond op Costa del Crea – ons tropisch eiland waar we al een hele week vertoeven.
Terwijl alle kids zich douchen en iedereen zijn feesttenue aantrekt, zetten enkele leiders de tafels buiten klaar. Het keukenteam bakt hamburgers, er is verse limonade… het feest kan beginnen!
Vervolgens wordt de rode loper uitgerold. Alle kids en leiders verzamelen zich aan de ingang van het feest. De muziek gaat op en elk kind en leider worden bij naam genoemd, wandelen onder luid applaus en gejuich over de rode loper het feestmaal tegemoet. Verlegen gezichtjes, zotte gezichtjes, dansend, springend,…iedereen is welkom!
Terwijl ik mee sta te applaudisseren, bedenk ik me dat dit een klein, minimaal voorproefje is van hoe het gaat zijn in de hemel. Een heerlijk feestmaal dat klaarstaat en wij die uitgenodigd zijn. We hebben elk een plekje aan de tafel. En tussen het applaudisseren door bid ik dat iedereen hier, mezelf inclusief, dit moment gaat onthouden.
Lopers zijn vaak rood, hoe toepasselijk. Rood, de kleur van bloed. Jezus werd onze rode loper, de Weg naar de Vader. Hij gaf zichzelf zodat we de weg hebben naar alles wat we nodig hebben. Hij nodigt ons uit, staat te wachten, ziet ons al van verre aankomen. Hij kent ons bij naam en roept ons. De rode loper van Costa del Crea lig elke dag voor elk kind en elke leider klaar, ook na het kamp is er altijd een warme welkom bij Jezus.
